Në hambarin e gjuhës së Perendisë

=Intervista me Perendin, krijuesin e gjuhës sonë=



-NË  HAMBARIN E GJUHËS SË PERENDISË

=Intervista me Perendin, krijuesin e gjuhës sonë=

-ô E lumja Perendi, vetëm  se ti e di, si e krijove gjuhën tonë, a mundesh të më tregojsh,

vetëm mua, se, askujt tjetër nuk do ti tregoj, a e ke shkrua ti vetë gjuhën tonë të bukur dhe si ?- e pyeti Apotri.

-Po, unë e kam shkrue vetë,  me dorën time !-iu pergjigj Perendia.

-Më trego si e ke krijua këtë vepër  kaqë të bukur që askush tjetër në botë nuk e ka ?

Po, po të tregoj vetëm ty, pasi m'u lute, me kusht pra  që mos me i tregue askujt; dhe nese je edhe ti vetë i biri dreqit !

-Pse, ç'ka punë këtu dreçi në gjuhën e Perendisë ?-   ia ktheu  i habitur Apotri.

-Unë pa ndihmen e  dreqit kurrë  nuk kisha mujt me marue këtë gjuhë,  për atë edhe askush nuk mund t'i bie n'fije...as biri dreqit...!

-A ma trego sekretin pra, ô e Madhja Perendi; si e krijove gjuhën tonë, te lutna më trgo se plasa ?

-Héhéeeee ! Mos se, ke me u pendue edhe ti ô Apoter hé  i biri dreqit, më mirë do ishte për ty qe mos ta dinit të verteten...

-Jo,  kurrësesi nuk ban pa m'tregue, si tregoj askujt tjetër.. qe besen !

-Ani mirë pra, për çdo ditë do ta tregoj ni fjalë t'msheftë; e sheh aty  hamarin e gjuhës së Perendisë, i mbushur përplotë me arra ?  Merre nja e theje !

Mori e theu arren Apotri por mbeti i habitur,  kur pa mbi thelbin e arres disa shkronja.Mbeti pa fjalë !

-Pse,  habitesh ? -e pyeti Perendia; me trego,  çka po shkruan aty mbi thelbin e arres?

Nisja e Lexo !

-Po shkruan; "mbësh"  dhe  në gjysmen tjetër të thelbit  po shkrun; "tjello"   nuk po i kuptoj  ô Perendi; nuk i kam dëgjuar asnjëherë këto dy fjalë. N'çfarë gjuhe janë të shkruara ?

Perendia i'a hodhi një laps para këmbëve Apotrit.

-Merre këtë laps, se më këtë e kam shkrua gjuhën e Perendisë të tërën. Tani, këto dy fjalët që i gjete  në thelbin e arrës, bashkoji ato  dyja,  aty mbi rrasë guri !

Apotri mori lapsin dhe i shkroi fjalët siç ishin të shkruara në thelbin e arrës; "mbësh" e "tjello" në një fjalë të vetme mbi rrasë guri siç e urdhnoi Perendia !

-Tani lexoje fjalën që shkrove !

-Më doli fjala,  "mbështjello"  por,  si duket qënkan të një thelbi si fjalët; "shtjello" "pshtjello" "ç'pshtjello" "mbshtjello" "mbështjelluar" ... e tjera.Nga e kanë prejardhjen ?

-Hyp mbi supet e mia dhe mbaju me sa ke fuqi !

-E ku po m'çon tash ?

-Me shetit botën  fluturimthi.

Apotri i gjuhëve  hypi mbi supet e Perendisë, u kap pas flokëve të tij të gjata e të dhime dhe u nisen,  lëshuan tokën fluturim dhe mësyen qiellin  dhe Perendia u ndal pas pak kohe tek një pallat maje të një kodre.

-Ku jemi tash ? - e pyeti çuni Pernedinë.

-Jemi n'Miken te pallati i mbretit Wanaka,  këtu i kam pas pru Skitët e bardh e të urtë  prej së largu qysh para 4000 vitësh me bâ tregti.Atyre u'a mësova shkrimin e parë atje në tundra dhe kur erdhen këtu filluan të shkruajnë edhe mbi tableta t'argjiles, i sheh aty grumull, kape nia prej tyre !

Apotri  e kapi nia, dhe  e shikoj mirë; mbi të ai pa disa shenja vizatimore me figurina të vogla te gerrvishuna mbi argjilen e pjekur të shkruara me këto gerrma para 4000 vitësh .

-A e di se ç'ka janë këto simbole ? - e pyeti Perendia.

-Më duket se, janë shkrime pellazge, babin tim plak  e kam parë ni ditë  duke lexuar ni libër me  këto shkrime, "Pellazget flisnin gjuhën e Perndisë" nga ni Albanolog i  madhi  i Sorbonës ! Babi  më ka thënë, i bindur tek ky autori i shquar  se,  këto shkrime janë të Pellazgve, t'parve tanë,  e jo të Skitëve siç thua ti ô Perendi,  pra t'lutem, mos mi permend këta skitët se i kam iri...as emrin s'dua d'tua nij se po tingllon shumë keq ky emri i tyre, veshët po m'dhämin, nuk dua të di për skitët asgjë !

- I don ti apo jo këta kanë ekzistua, ishin të preferuarit e mi prej tërë popujve të botës-ia ktheu Perendia !

Ti ô Apotër erdhe e  më pyete e unë tani unë të pergjigjem, më duket se  te pata thënë më parë; do pendohësh !

Sa për atë libër që lexon Babi yt  i shkreti,  ai kujton se ashtu  ishte sipas atij Doktorrit të Sorbones me Titull të madh, por, më vjenë keqë pak për atë se; popull me emrin  "pellazgë" të as ni populli n'botë ! Skitët që erdhen këtu e  që ishin të bardh i dhan epitetin veti "bellashkë" që e ngatrruan pastaj  të tjerët këtë epitet  nga poetët  dhe i quajten  si "pellashk" qe do me thânë "raca e bardh" të cilët kishin ardhur këtu prej rrethit të Kaspikut e Turkmenistanit, aty ishte djepi i tyre dikur moti... mos t'humbim kohë !

Nisja,  lexoje tableten që  e ke n'dorë !

-Nuk di të lexoj unë as skitishte as pellashke- tha Apotri.

-Nisja, të ndihmoj unë, ti je Apotri im...Lexo ! -urdhroi Perendia.

Apotri nisi të mendohej;

-Kjo figurina si pentagram që shoh aty ni "dele" TE-   e tek kjo e dyta tregon se fjala është për leshin e  deleve me  -LA- dhe në rrokjen tjetër që nuk arrij ta kuptoj, ç'ka do me thënë kjo fjalë Tele..por, më duket se ky simboli i parë tregon shkrimin linear; unë shof një dele që i pergjigjet si duket fjalës;

=TELA + KU= Mos ndoshta shtof për  veshje, "Tjela-ku"  e njejtë si  "Pshtjellaku" ose "Pshtjelleku" qytetare, që sot i themi "Jelek," që po lidhet me fjalën  mbështjellje, ose veshje trupi "tjelaku" "jeleku" ? ...  apo mos ndoshta fjala është për ngjyrat e shtofit apo të deleve, sepse, "delaku" e "telaku" mund të ishte  fjala për dashin, "dalakun" që në tjera gjuhë i quajnë edhe "odella" "odele" veshje trupi prej deleve ? -tha Apotri.

=TELA + ZO=Mos ndoshta shtof  për  zonja ? dele apo shtof i zi apo i zonjave, -përgjigjet Apotri.

=TELA + SE=Mos ndoshta shtof  për setra, ku ta di unë...?

- Për fjalen "tela" ia ke qëllua, "shtof për veshje trupi"  prej kimeve t'leshit të deleve por tjerave rrokje "KU ZO SE" i'u ke shtuar fantezi. E harrove se ç'farë shkruante aty në arren e thyër nga hambari i gjuhës së Perendisë ?

Apotrit  i ra ndër mend, atëherë,  nxorri  dy copëzat e thelbit t'arrës prej xhepi  e nisi ti lexoje edhe një herë.

-A vrejte diçka ? -e pyeti Perendia.

-Po, e vrejta diçka të ngjajshme mes rrokjeve mbi thelbin e arrës tek kjo fjala  jo "mbësh"  që nuk perputhet me asgjë si duket, por tek "Tjello" dhe ky shkrimi  këtu mbi argjil më  duken njësoj, kanë dalur prej një thelbi të arrës, por, nuk e di se ç'farë do thotë kjo fjalë ?

-Për të ekonomizuar vendin mbi tabletat e argjiles, skribët (nëpunsit burokrat) Skitë i shkurtonin rrokjet, pra fjala "tjello" e "telak" do thotë; tekstil, shtof  për mveshje "trup-i", qe mbi këtë tabel janë emrat e shtofit  prej  linit e leshi që nevotej për qepjen e rrobave për të mbuluar trupin që në gjuhën Skitishte i thonin "telak".Nga hambari i fjalëve që e gjete në thelbin e arres "mbësh- dhe-tjello" = "mbështjello="tjerro-trupin",  por në gjuhën e Perendisë duhej të ishte; "veshje trupi" e jo  "mbësh" kjo "mbësh" është  fjalë e marume "cung" koti në vend se të thuhej   'veshje trupi' .

Juve u'a kam krijua këtë fjalë me dy rrokje; nja e kam marrë prej hindishtes e tjetren prej skitishtës apo indo-skitëve,  edhe unë bëra  ekonomi  n'këtë rrokjen  e parë si  këta skribët  në tabela t'argjilës, ku,   para "tjello" kam shtua  rrokjen "mbësh"=(m'veshur)që do thotë, "me mbuluar trupin" =m'veshje trupi  të cilën e mora prej fjalës "me û vésh"  por e kam cunguar, shkurtimisht ju shtyra ta pranoni si;  "mbësh"  "m"=me dhe "b"-jen që ishte më parë "v"-  e ktheva në "b"  dhe kam arrijtur në krijmin e gjysmës së fjalës së parë "mbësh..." dhe  ia shtova fjalën Skite "tjello" dhe më në fund krijova fjalën  e  plotë të gjuhës së Perndisë: "mbështjello"  e "shtjello" e "pshtjello"  për gjuhën tuaj ku pas një kohe i  krijova sipas nevojes që duhej edhe fjalë tjera  nga i njëjti thelb; "shtjello" "mbështjell" "ç'shtjello" "shtjellu"  "pshtillu" "mbshtillu" "shtjellim" e  "ç'psh'tjello" dhe më vonë i shtova kësaj "mbshtjelle-s" një rrokje të pakuptimt si ni "-ur-" mbajtëse  "mbështjell-ur"  e "mbështjelluar" sepse,  kështu tingllonte më bukur  më ni ritmim  melodik për veshin por e kisha frikën  se mos diktohët  kjo  fjalë prej ndonjë bir-dreqi kështu që, sot   e pamujtun t'ia qelloje ndokush se, nga e tek erdhi kjo fjalë, kryesorja ia arrijta qëllimit;  as që i shkon mendja dikujt se në këtë fjalë pas  "mbësh" fshifet ni  fjalë tjetër, sot kujtojnë shumica se e njohin thelbin e gjuhës së Perendisë,  sepse janë mësuar të shkruajnë pa gabime, kopje-ngjitje me ni drejtshkrimin pa as ni gabim, rezultat i diktatures, prindërit në punë, fëmija n'çerdhe nuk mëson  gjuhën  e nënës por gjuhën e Partisë si të ishte gjuha e Perendisë.Kush do ia spjegonte femiut se ç'është "tjello"  apo "trupi", kështu pra u krijua nëpër çerdhe gjuha e re e Perendisë me ndihmën e Partisë duke i shtuar rrokje  të cung-ur-a  fjalëve.

Thelbi i fjalës "Tela" shkon edhe më tej, si, S'tella=Tella=Trupore, "shtatore", "ngritje e një trupores,  "gur varri"= "shtatore, që edhe kjo është Skite; "stati"= "stati"=shtati =trup i ndalun, i ngrirë, "statik"= "i pa lëvizshëm", "stani/stan"= ndalesë, pushimore...

. 

-Perendi, po ti na paske marrë në qaf neve, na paske hup shqipen me kos..po ç-ka t'çoj dreqi me i bërë  të gjitha këto ngatrresa me sherre mbrapa, çfarë  të shtyri të na ngatrrojsh fjalët, një rrokje nga ky stam deti tjetra rrokje nga stami tjetër,  apo mos ndoshta e kêni bërë këtë të keqe  për  eksperimente tujat personale apo jo... ?

-Kjo është puna e Pernedisë, nuk kam tjetër detyrë unë, edhe Etruskve kështu u'a kam marua, pata disa rrokje të Skitve që më paten teprua e ua dhash atyre, disa rrokje tjera ua solla prej hindishtes që i pershtatën, mirëpo ata  filluan pastaj  të qojnë krye, u lavdojshin së tepërmi, filluan të shpikin fjalë pa lidhje krye n'veti që as unë që e kisha krijua gjuhën e tyre si kuptoja më, ata kujtojshin se tërë bota sillet rreth tyre, nuk e dinin se unë  u'a kisha krijua gjuhën, nuk rrespektonin asnjë popull në botë, as njëri tjetrin më vonë, filluan grindjet mes tyre,  mendonin se ata janë të vetmit  bijt e zgjedhur të Perendisë dhe më në fund i shfarosa pa mëshirë, vetëm unë e di se si e kam krijua gjuhën e tyre, askush tjetër.

-Pra, as gjuha jonë s'paska lidhje me etruskishten â ?

-Jo asgjë, unë me qëllim ua dergova juve ni Apostol të rrejshëm pasi atë Kaloxhanin tuaj Gjirokastrit nuk e deshët, por gabova se,  ia lash emrin e pa pershtatshëm, nuk pati sukses me iu bind që edhe ju jeni si etruskët, pra,  emri "Zakaria" nuk tingllonte bukur, prandaj më vonë  ua dergova ni emër tjetër më të bukur që ka lidhje me "engjujt" sepse,  e kam vrejtur  këtë që,  juve ju pelqen ç'do gjë që lidhet me "angjela" si kafe "sént angjelo" e tjerë emra  të shenjtë, pra,  ky "angjeli" tjetër që kishte emër te papershtashëm ia arrijti që edhe emrin e  qytetit "marsejit" atje në Francë t'a bëjë me prejardhje të gjuhës së Perendisë.

-A e ka shkru vërtetë ky autor vetë me doren e tij atë dorshkrim apo jo ?- ndërhyri Apotri.

-Dorshkrimin e  ka shkru dikush tjetër në Bruksel, një tjetër  "Zakaria II", pastaj shkova ia lash dorshkrimin në valixhe bijës së tij me një porosi në letër; "thuaju  të gjithve, ai që ju pyet se,  babai yt e ka shkrua këtë dorshkrim".

Apotri u ndal pak e mendoi;

-Po më kujtohet në një intervist të saj,  kjo e bija e autorit thoshte aty se; "dorshkrimi njëherë i ka humbur në luftën e dytë botnore babait tim, pastaj ia ka fillua edhe njëherë prej fillimit pas luftës, por,  ne nuk e kemi ditur as unë askush nga familja jonë se babai yni ka shkrua këtë dorshkrim fshehurazi plotë 40 vite, pa e ditur askush nga familja që rastësishtë e zbulova më vonë në një valixhe të pluhrosur  dhe vëndosa ta botoja pas 30 vitësh." Pra, edhe këtë t'zezë na  paske bërë ti ô Perendi â, pse na denove kështu ?

Nuk vonoi kur nga qielli para këmbëve Apotrit i ra dorshkrimi i enigmes, u hap në faqën 585, nga origjinali, e lexoi tërë faqen, në rreshtin e fundit u ndal dhe e pyeti Perendin.

-Apotri imi, e di se kuptoni shumë gjuhë si edhe frengjishtën, merre e lexoje këtë faqe !

-Po, unë kuptoj shumë gjuhë  të huaja si edhe gjuhën frenge por,  këtë fjalën "nonant-cinq" nuk e kuptoj ç'ka do thotë dhe, në cilën gjuhë është kjo ?

-Autori i këtij dorshkrimi Anonim tregon vetë këtu në fund të kësaj faqes se, dorshkrimi është i shkruar nga dikush tjetër, jo nga Franca por nga Belgjika. Mendon ti se, ni tiranasë i lindur e i rritur në vendë do shkruante me shprehjen dialektore  shkupiane "katerdhet e pesë" ?

-E pamujtun është  kjo që ni autor nga Tirana të shkruante në dilaktin e shkupianve, ai do shkruante  me fjalë numrin "45" krejt ndryshe;  "dyzet e pesë"  si ni tiranas e jo "katerdhet e pesë" si ni shkupian...! Pra,  edhe ky Zakaria II na e paska hedhur, na e paska lëshuar mjekrren me këtë "nonante-cinq" "95"  ?

-Apoter,  Zakaria II duhej  të shkruante në gjuhën vendase pariziane "quatre-vingt-cinq"  "95" e jo  si  ni belgian, "nonant-cinq" si ka mundësi kjo që asnjëri nuk e ka vrejtur këtë deri me sot prej jush ?

  -Ne e pranuam këtë autor të huaj  me rrespekt si mik i yni, ku ta dinim ne  të shkretët  se kjo na paska ken ni kurth e kurdisur pas shpine.. ?! 

-Ju nuk rrespektojshi atë Kalaxhanin tuaj nga Gjirokastra, dojshi prejardhje të gjuhës suaj fantastike përrallore pellazgjike "angjelo-zakariane", atë që kërkuat  edhe j'ua dergova pasi që e verteta nuk ju dukej bindëse, e dija se kanë për ti besuar gënjeshtrave më tepër,  gjoja se; "marsejin" ju e keni kriijua,  tuj kujtua se lidhet me fjalën "marrje-sjellje" fjalë këto që janë krijua krejtë vonë e jo në lashtësi por, ndoshta juve  ju pelqente madhështija ? Pse mos t'ua plotsoja  këtë dëshirë kur, gjuhën tuaj e quani gjuhë të krijuar nga Perendia, gjuhë hyjnore ?

Fjala "silloné" apo "silla-zh"  keltike do thotë "sjellje" (bredhje, endje) pra as fjala "marrë" as "sjellje" nuk janë fjalë të krijuara nga dora e Perendisë, pra ky Zakaria juve ju ka mashtrua sepse unë me qellim i thash të shprehej ashtu që ju të kujtoni se, me te vertette qyteti Marseilles është themelua nga ju.

-Pse na paske mashtrua ô Perendi, a s't'erdhi keq,  na paske marrë  në qafë, ti a je  Perendi apo dreç ?

-Jo, se unë u knaqësha me këto zbulime qesharake. Aty  në dorshkrimin zakarian  kam pas fut edhe nja tri katër fjalë të Skitëve qëllimishtë se,  e dija se dikush prej jush,  edhe  që s'ka lidhje fare me skitishtën ka për ti pershtat disi dhe krijuar fjalë pa lidhje; si përshembull fjalën "zivai" që ky  Zakaria II  e pershtat në " zivaj"  që do thotê "rroftë" viva !... te ai shkrimi mbi s'Tell*, pra,  këtë fjalë e keni kthyër krejt ndryshe,  nga "zivai" që do thotë "rroftë" apo i "perjetshëm mbetësh" thënje  për të vdekurin e varrosur,  këtë fjalë  ju e keni ndarë në dy rrokje dhe ia keni dhân kuptimin krejt ndryshe, gjoja se kjo fjala "zivaj" do thotë: "Si faj" se,  kështu do bëhëj e besueshme në opinion që kjo  gjuha juaj është gjuhë e Perendisë !

Poashtu  edhe fjalën "zémla" e këni kthyër me kuptimin shqip,  gjoja së aty është e shkruar  fjala "zémra" , i keni dhân interpretim të mbrapshtë fjalës Skitishte- dhe vijoi më tej Perendia;

Si  mos  t'ju denoj  atëherë kur ju i qoni peshë veti kur shkoni  dhe i shtrëmbroni edhe fjalët e verteta të krijuara nga dora e Perendisë?

-Po m'duket se,  fjalën e keni tek ajo Stella e Lemnos  ?

-Po, edhe kjo Stella ngjitet me këtë fjalën Skite të Mikenës, "Tela" =Stella/ tellak, " Jelek" "T'jelek  (jelek trupi pa mëngë) e "stellak"  e "mbshtjellak" si dhe deri tek "mbështjell-ur" e "mbsh-tjell-uar" ( veshur për trupi,  ose për shtati) , që edhe kjo fjala "shtati" është e njajta "stati" (me u ndal ni vend),  statuje e ngrime, guri i lartë si ni trup i ngritur e i palevizshëm,  pra edhe kjo fjalë Skite.

Kur njerëzit mundohën të bëhën më të zgjuar se Perendia  me gënjeshtra të tyre, unë nuk ua fali atyre -ia ktheu Perendia.

-Po ajo fjala "ziazi" që ky "zakaria II"  e thotë këtu se; kjo fjalë do thotë; "zi â zi" ?

-E pamujtun, rregullorja nuk e lejon, aty në stell shkruhet një rresht që fillon nga e djathta, rreshti tjetër duhet filloje nga e majta e jo te dy rreshtat nga e djathta, shifet aty se si trillon ky angjeliani juaj vetëm se t'ua plotësoje juve deshirat që unë ia kisha dhënë urdhërin ti zbatoje në letër.  Rrreshti  fillon aty në stell me fjalën; Maraz nga e djathta në të majtë, kurse ky rreshti tjetër "Bolaiez Fokasiasi (Fokaziazi, banor i Fokes, Fenicisë ) që edhe ky rresht  fillon  nga  e djathta me;  Bolaiez e perfundon me Fokaziazi(fokiasiasi)  pra anxheli ju mashtron duke e nisur dhe rreshtin tjetër edhe këtë nga e djathta si rreshtë i dytë e jo si  rreshti i parë, një fallcifikat shekullor e unë si Perendi jam knaqur ...njerëzit i besonin të shtremtes e jo Perendisë, thash, pse mos ti qoj deri në fund,  pasi ky popull i donë  dhe iu beson së tepërmi mashtruesve ?

Unë j'ua dergova dikur moti Kalaxhanin e Gjirokastrës si patriot  që t'ju shpëtoje por e shajtët e quajtët tradhtar, kur u mundova iriqin ta heqi  prej therre ai prapë shkoi në therra, ç'ka ti bëj atij ?

- Mallkimi i tij na paska nxân ...! Ndalu të lutem  ô Perendi ! Mos më trego asgjë më tej..t'lutna..ne paskemi marue krejtë...paskemi ra në kurtha njëra pas tjetres pa e ditur,  të mjerët  né,  ç'na gjeti ..!

-Jo jo, prit  pak,  se, pas dorshkrimit "anxhelian" u'a dergova  juve edhe një tjetër "shën anxhelo" edhe ky i dalun prej rrrethit të Sorbones, nga Parisi,  njashtu si "anxheli" që ishte prej Brukseli, pa e ditë as një fjalë Skitishte edhe ky duhej thënë për  t'ua thy qafën juve se;  gjuha  e Perendisë  ishte pellazgjishtja që i maroi  "pellazgët e bardh si bora"  e që këta pollen aty midis shpellës prej tokës si kungujt, dhe e dija që kjo fjala "bardh" ka me ju pelqyër  së tepërmi edhe juve pasi që edhe  "skitët bellashkë"  ishin edhe ata të "bardh si bora" !

Pasi i  dëgjoi Apotri  mirë  ankesat e Perendisë, iu kthye e i tha;

- ô Perendi e shtrenjta që mbretnon mbi tokë, kam një lutje për popullin tim, shpetoje, mos e deno se është i pafajshëm, e ka hup drejtimin nga disa mashtrues. Unë kërkoj nga ti, të na kthjellojsh, ç'farë duhët të bëjmi  që  ne sot të gjejmi rrugën e drejtë ?

-Për të ra në rrugë të drejtë, vetëm këta mashtruesit mund  ta shpëtojnë popullin tuaj.

-Si ashtu, çfarë duhet të bëjn këta mashtruseit më zi se ç'na moren në qafë me gënjeshtra ?

-Këta mashtrues  duhët që të kërkojnë falje publikishtë dhe ti tërhjekin të gjitha ato libra të mbrapshta plotë gënjeshtra.

Vetëm këta që kanë mashtrue mundë të ju shpëtojnë !

-Si ? ..po këta autor  thonë se, gjuha jonë është e krijuar prej Perendisë, kush nuk ka dëshirë sot të jetë fëmija i Perendisë? 

Nëse i terhjekim këto botime të këtyre autorëve rrenacak nga vitrinat e librarit tona athu se ne do i shpetojmi fundit të botës ?

Para këmbëve Perendia ia hodhi ni libër Apotrit të tij, që u hap në faqen 30 !

-Merre dhe lexoje aty-urdhëroi Perendia !

Kam frikë se do na nxjerri problem ni njëri si ky doktorri i Sorbones,  më parë pranon konopin se sa  të kthehët libri i tij në top-letre, ai nuk dorëzohët, ka ngulur themrat si mëzati në idet e tij gjeniale. Ai  na thotë në librin e tij këtu në  faqen 30 se, ne jemi shpellarët e parë të Europës që nga koha e Homo-Sapianve, posa zbritem nga dega e lisit  ne e lam aty  bishtin dhe pushtuam vrimat  e shpellave,  për atë na quajn edhe sot pellashk- që do thotë shpellagji, shpellarë !

Më tutje ky Doktorri i Sorbones shton se, i pari ishte fis yni që doli nga shpella e tjerët mbeten ende aty në shpellë, ky fis kishte emrin Lelegë, që sipas mendimit të tij,  e që opinioni yni mbarë duhet ti besoje ni Doktorri të shkecave i dalun nga Sorbona i cili thotë se, fjala Lelegë është e gjuhës së Perendisë, që do thotë njeri i leshtë,  trupin  me lesh, jo si delet por si majmunat !

Doktorri thotë se,  ne jemi këtu para 40 000 vitësh në të njajtin vend pa levizur, edhe kur erdhen akullnajat e medhaja na nxunën por shpellarët e zgjuar siç ishin, u futem nën to, rezistuam rreth 8000 vite  të mbyllun  si ata pinguinat midisa akullit !

 A është e vertetë kjo ô Perndi ? -e pyeti Apotri.

-Ky Doktorri i Sorbonës nuk ka lidhje me shkencën por me fantezit, unë i thash të shkruaj marrina të tilla që ju ti besoni atij, le t'ju marri në qafë mirë si duhet se ndoshta kështu e keni kërkua prej Perendisë.  Ai pa e ditur as ni  fjalë Skite  juve u'a përziën gjellërat, nuk e di se "gjella" e "jella" janë e njëjta fjalë Skitishte që do thotë "ushqim" por juve ju mashtron ai dhe thotë se, gjuha juaj është gjuhë e Perendisë, kështu  dikur i përvetsonin edhe etruskët rrokjet e gjuhëve  të  huaja që sot askush nuk mundet t'iu bie në fije.

-Mirë ô e shtrenjta Perendi, nëse ka mbetur e vetmja zgjidhje kjo,   që ne të shpëtojmi e mos të shkatrrohëmi si ata etruskët,  pra ne do  ia bëjmi si urdhëron ti. Pra do ti mbledhim të  gjitha këto  libra të Doktoorrve  mashtrues  dhe  do ti bëjmi  top-letre,  besoj se populli do pajtohët, por ky i Sorbonës icili  ka shtypur librin në ni shtypshkronjë me para të tij prej xhepi e që i ka kushtua rreth 3000 dollar, duhet t'ia kthejmi parët ose topin e letres së recikluar. Doktorri bëri gabim të madh këtu,  sepse, ai së pari  shtypi librin në ni shtypshkronje sipas ni mori të dhënave që kishte grumbulluar në forume përmes interneti nja 10 vite para se të bëhët Doktorr i Sorbonës, si ai fshtari i mjerë që kishte vën qerren para kive, mendonte se kështu shtyhet qerrja, tani ky dotorri i Sorbones  ka ngul këmbë si kiet n'baltë, në hallë kemi rën me të  ô e shtrenjta Perendi, na mori në qafë Doktorri i Sorbones,  e  si t'ia bëjmi tani hallit me të ?

-Unë e kam percjellur prej dekadash këtë Doktorrin  e Sorbonës që kishte titullin Arkitekt i dekorit të mbrendshëm për zare të dritareve të banesave pariziene, ku 10 vite pasi që e shtypi vetë me pare prej xhepit të tij këtë libër si broshur bibliografik për "bellashkët" pra për këta skitët e bardh që ky po i quan shpellarë, askushi  nuk i'a  vlersonte atë  "vepër djallzore" Doktorrit siç ai shpresonte dhe i deshpruar siç ishte, më në fund  i thash;" ô  Doktorr Adamit Frassari- thash  atij, -shko  e paraqite këtë libër që e  ke shtypur n'shtypshkronjë e që të ka kushtua shtrenjtë para 10 vitësh  nja 3000 dollar, shko tani  vrap paraqite edhe si tezë   në Sorbon sepse,  ke të drejtë që këtë librin ta shëndrrojsh edhe mbrapshtë, nga libri në tezë, nuk është vonë kurrë kjo punë edhe se i ke hypur peles kah bishti, por,  siç duhej për së mbari, Doktorraturen dhe me titull në xhep pastaj do botojshe librin, ...por nejse,  ti nuk i degjove këshillat e Perendisë por, nejse, shko tani aty  te dera e Sorbonës, se edhe ti si  çdo qytetar i thjeshtë, ke të drejtën të paraqesish ni tezë ç'fardo qoftë ajo,  dhe aty brënda 4 orëve  leximi përrallash të shpellarve do dalish nga Sorbona e famshme me titullin Doktorr në xhep !

Kështu pra, do t'ua japin ata "miqët e tû"  më në fund një titull  si Doktorr,  pse  jo se, nuk i dihet,  të duhet edhe ky titull përpos atij të dekoratorit për zare të dritareve ku pastaj me këtë titull  ta marrësh n'qafë  ni popull të tërë me fantezit e tuaja  të shpellaxhinjëve sepse, edhe ty ka për të besuar ky popull siç  i'u besonte "engjujve" tjerë,  kështu e mbyllem kontraten dhe më degjoi Doktorri dhe më në fund,  pas 10 vitësh që kishte publikuar librin  e tij sipas ideve të ni Doktorr Adamit Frassarit  e Budimir Milanit, doli edhe ky si ata me titullin Doktorr i specializuar për studimet e shpellarëve  dhe pas shumë mundimësh me ni procedur së mbrapshti  më në fund mëzi doli në moshën 70 vjeçare me titullin Doktorr, si shihet, kurrë nuk është vonë për mashtrime, nuk ka moshë ?!

Perendia u ndal pak dhe në dorë i erdhi një libër tjetër nga qielli.

-Kjo është një Dhjatë e Re për popullin tuaj,  vëtëm kjo e vertetë do e shpetoje popullin tuaj nga humnera, i keni 7 ditë afat ti mbledhni ato libra me mbrapshtira para se të vije fundi i botës, nëse doni të shpetoni, merre  dhe lexoje ! Shifemi nesër prapë aty  tek hambari i arrave, për të përtypur një bertham tjetër, me një fjalë nga gjuha e Perendisë !

Perendia i lëshoi  librin në dorë Apotrit dhe u zhduk në gjithësi sa hap e mbyllë sytë, Apotri e mori librin dhe e hapi, iu kujtua mënjëherë libri që e mbante rregullishtë nën sqetulla me plotë krenari  profesori i tij  sa herë që  hynte në klasë, ishte vepra e të madhit Kalaxhanit të Gjirokastrës,  shpetimtari i  vetëm i kombit !

 nga Metafora Anonimi N°1.  2015  

================== vijonë =====================